Hatice-Nimet mi, Yara mı?

 

   Akıl insanları diğer canlılardan ayıran bir nimet olarak görülür. Fakat bence akıl insanlar için hem bir nimet hem de bir yaradır. 

 

   Akılları sayesinde insanlar yüzyıllar boyu gelişmişlerdir. Kimi zaman akıllarını diğer canlılardan kurtulmak için kullanmışlardır, kimi zaman yerleşim yerleri yapmak, kimi zaman da düşünmek ve fikirler üretmek için kullanmışlardır. Yeni şeyler üretmiş ve günümüze kadar çokça gelişmişlerdir. Bu yönden bakıldığında akıl bir nimet gibi görünür. Ancak aklımız ile bunca güzel şey yapılabilse de, bu dünyada aklını kötü amaçlarla kullanan insanların olmadığı anlamına gelmiyor. Her iyi şeyin bir de kötü yanı vardır. Bunun gibi önemli bir nimetin kötü yanı ise insanların akıllarını kötü amaçlarla kullanmasıdır.

  İnsanlar bu değeli nimeti doğayı ve insanları zehirleyecek maddeler üreterek veya  milyonlarca canlının ölümüne sebep olan silahlar icat ederek kullanıyorlar. Ya da daha küçük bir örnek vermek gerekirse insanlar akıllarını egolarını tatmin etmek, diğer insanları zorbalamak, yalan söylemek, iş çevirmek, yangın çıkarmak, kavga etmek, doğanın işleyişini bozmak ve daha birçok kötü amaç için kullandılar, kullanıyorlar ve kullanacaklar…

 Akıl vicdanla beraber kullanılmazsa böyle davranışlar sonsuza kadar devam edecek ve bir sona ulaşamayacak. Umarım ki bir gün insanlar bu hatalarını fark ederler ve iyi davranışlara yönelirler. Çünkü akıl bilgelik ve merhametle ile birleşerek dünyayı daha yaşanabilir hâle getirilebileceği gibi bencillik, kibir ve kıskançlıkla birleşerek insanların düşmanı haline de gelebilir.

 Sonuç olarak, akıl ne bütünüyle bir nimet ne de tamamen bir yaradır. Akıl, insanın tam merkezinde duran iki ucu keskin bir bıçak gibidir. Kimi zaman aydınlatır, kimi zaman kanatır. Belki de insan olmanın en önemli yönü, bu çelişkiyle yaşamayı öğrenmektir. İnsan, aklını nasıl kullanacağını seçebilme özgürlüğüne sahiptir. Bu seçim, hem kendi kaderini hem de dünyanın geleceğini belirler.

                  Hatice Kübra AYDIN 402