Meriç-Çağın İzleriyle Şekillenen İnsan

-

  İnsan, çoğu zaman hayatını yalnızca kendi seçimleri ve yaşantıları üzerinden değerlendirdiğini düşünür. Oysa “Çünkü insan, birey olarak yalnız kendi kişisel hayatını değil, aynı zamanda, bilinçli veya bilinçsiz olarak, kendi çağının ve çağdaşlarının hayatlarını da yaşar...” sözü, bireyin toplumdan ve yaşadığı dönemden bağımsız düşünülemeyeceğini güçlü bir şekilde vurgular. Bu ifade, insanın yalnızca kendisine ait bir varlık olmadığını; düşüncelerinin, davranışlarının ve hatta hayallerinin bile içinde bulunduğu çağın izlerini taşıdığını ortaya koyar.


Her birey, doğduğu andan itibaren belli bir zamanın, kültürün ve toplumsal yapının içine gözlerini açar. Kullandığı dil, benimsediği değerler, doğru ya da yanlış olarak gördüğü kavramlar, büyük ölçüde yaşadığı çağın ürünüdür. İnsan, farkında olmadan çağının sorunlarıyla dertlenir, çağdaşlarının sevinçleriyle mutlu olur. Bu yüzden bireysel hayat, aslında toplumsal hayatın küçük bir yansımasıdır. Kişi kendi yolunu çizerken bile, o yolun sınırlarını zamanın şartları belirler.


Bilinçli olarak bu etkileşimi fark eden insanlar, çağlarının sorumluluğunu daha derinden hisseder. Toplumsal olaylara duyarlılık gösterir, yaşadığı dönemin sorunlarına çözüm üretmeye çalışır. Ancak bilinçsiz olanlar da bu etkiden kaçamaz. Giydiği kıyafetten dinlediği müziğe, kurduğu hayallerden korkularına kadar pek çok unsur, çağdaşlarının hayatlarıyla iç içe geçmiştir. İnsan, bazen başkalarının yaşadıklarını kendi duygularıymış gibi hisseder; acılar ortaklaşır, umutlar çoğalır.


Sonuç olarak bu söz, bireyin yalnızca “ben” diyerek var olamayacağını anlatır. İnsan, hem kendisi hem de yaşadığı çağdır. Kendi hayatını yaşarken, aynı zamanda toplumunun aynası olur. Bu gerçeği kavramak, bireye daha bilinçli, daha sorumlu ve daha anlamlı bir yaşam sürme imkânı sunar. Çünkü insan, çağından kopuk değil; onunla birlikte var olan bir bütündür.


Meriç Baran Kaya 1094

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Zeynep-Kötülük Problemi

-
 İlk bakışta sadece Tanrı tarafından yapmamızı istenen her şeyin iyi olduğunu çünkü Tanrı’nın merhametli olduğu ve bu merhametinden kaynaklı kötü olan herhangi bir şeyi istemeyeceğini düşünürüz ama bence bu tam olarak da doğru değil.   Evet, Tanrı iyi şeyler buyurabilir lakin bu tanrı istediği için değil o şey etik kurallara uyduğu için iyidir. Tanrı’nın bizim yapacağımız bütün her şeyi önceden bildiği, yaşanabilecek bütün her şeyi sonsuz bir ilim sayesinde bildiğini söyleriz. Lakin o zaman bu yaşanan kötülükler neden? Neden insanlar birbirini öldürüyor? Neden küçük yaştaki çocuklar, masum çocuklar bu duruma düşüyorlar? Bence hiçbiri bunu hak etmiyor. Kimileri bunun da onun sınavı olduğunu söyler ama o zaman nasıl diyebiliriz ki Tanrı istediği için iyidir?  Eğer bir davranış, tutum Tanrı emrettiği için iyiyse o halde tanrı emrederse şu anda “kötü” olarak adlandırdığımız her şeyin aslında iyi de olabileceği anlamına gelmez mi?  “Tanrı’nın emrettiği her şey iyi ol...
Daha Fazlası..

Sude-Krizler Arası Sıkışmak

-
Yoksulluk pandemi vs. Karşılaştırılınca çevre konusu daha büyük kriz midir?  Bu tür karşılaştırmalar karmaşıktır çünkü yoksulluk Pandemi vesaire çevre krizi gibi SORUNLAR birbiriyle iç içe geçmiştir gerçekten en büyük kriz hangisi yoksulluk mu kronik hastalıklar mı yoksa insanların hayatta kalmaya çalıştığı göç ve mülteci krizi hangisi insanı daha çok yoruyor ve yıpratıyor. Yoksulluk dediğim şey sadece parasızlık değil bir eksiklik hali eğitimde sağlıkta düşüncelerimizde bazen karnı açken düşünemiyor bile insan hayal bile kuramıyor daha sonra kronik hastalıklar sessiz inatçı her sabah aynı acıyla uyandıran yükler hastalık zengin fakir ayırt etmiyor herkesi vuruyor fakat yoksulun tedaviye harcayacak parası yok o yüzden onu daha çok sarsıyor insan bedenini azar azar yok etmeye başlıyor. Ve göç, kim durup dururken kendini başka ülkeye taşımak ister ki ben söyleyeyim kimse. Göç sadece yer değiştirmekte değil yer bulamamaktır asla sonlu bir şey değil her gittiğin yerde mülteci olacaksın...
Daha Fazlası..

Murat- SESSİZ CİNAYET

-
Bu yazımda Ahmet, kör olduğunu bildiği Mehmet’in bir uçuruma doğru yürüdüğünü görüyor, ama ondan hoşlanmadığı için aşağıya yuvarlanmasına göz yumuyor. Bu cinayet sayılır mı sorusuna bir açıklık getireceğim kendimce. Ahmet burada bir cinayet işlemiş olur. Ahmet Mehmet’in kör olduğunu bildiği halde ve buna ses çıkarmadığı için bir cinayet işlemiş sayılır. Bunu ben kalbi durmuş bir insana zaten ölmüş diyerek kalp masajı veya herhangi bir tıbbi destek yapmamasına benzettim. Ahmet’in bu yaptığı adalet ile ters düşen bir durum ve her ne kadar suçlu olarak gözükmese de aslında bir suçludur. Adalet en kötü olan insanın bile normal bir insan gibi eşit şartlar altında yargılanmasına denir. Sen karşındakini sevmesen de ona bu şekil bir ayrım yapman ve onu ölüme sürüklemen bir suçtur. Devlet en kötüleri bile topluma tekrar kazandırmaya çalışır ve onlara destek sağlar. Ahmet’in ise Mehmet’e karşı yaptığı bu göz yumma bir adaletsizlik simgesidir. Benim adalet konusunda gözlerimi açmamı The Dark Knig...
Daha Fazlası..